Sürekli yürüyen insanların diyarı Etiyopya!!! Etiyopya gezimizin dönüş günü, Aksum havaalanındayız. Tekrardan, 2 sene aradan sonra, FEST penceresinden bakma cesaretini gösterdim, yıllardan beri hayal ettiğim Etiyopya ile. Kuzey Afrika, ki şimdi hissederek diyebilirim gerçek Afrika değil, dışında ilk adımım Afrika’ya ve eminim ki sıkı bir başlangıç, tekrarları için. Zorlu, bir o kadar da önemli bir geziydi; hayatta perspektiften uzaklaşanlar için iyi bir araç. Düşünüyorum da buna ihtiyacı olduğunun farkında olan herkesin hayatında bir kez olsun bu kıtaya ayak basması, görmesi, algılaması iyi olur, öncelikleri yerli yerine geri koymak için. Hayatı fazlasıyla ciddiye alan biri olan bana çoğunlukla ezici ağırlıkta geldi, özellikle çocuk, bebe ve kadınların salt bu kıtada doğmuş olmaktan dolayı maruz kaldıkları şartları içime aldım, mideme oturdu, daha eşit bir dünyada insanca yaşamayı engelleyen ne ise kalksın ortadan diledim seyahat boyunca, özellikle bebek ve çocukların hepsini yıkamak, parıl parıl gözlerinin sağlıklı bedende parlamasını görmeyi hayal ettim. Kadınların meme için ağlayan bebelerine içinde süt alan meme vermelerini hayal ettim, gözlerini sadece basit hijyen şartlardan yoksun olmaktan dolayı kaybedenler için ne yapabilirim kişi olarak diye düşündüm, suya erimsek için uzuuuun yollar yürüyüp sari bidonlara konulacak suyu umursamadan musluktan ne kadar kolay akıtıp sarf ettiğimizi hatırladım. Hayatta pek fazla bir şeyleri olmadığı için dine, inanca bu kadar sığınmayı onlarla festivalde hissettim. Üzüldüm ama gördüğüm ve yaşadığım için mutluyum; munferid olarak daha güç yapılabilecek bu gezi için Hocam’a teşekkürler.